Wraz z nadejściem września, wypoczęci, pełni sił i energii ruszyliśmy do pracy, by zaproponować naszym podopiecznym, jak najciekawsze formy spędzenia czasu. Ale zacznijmy od początku.

   W poniedziałkowe przedpołudnie, 8 września odbył się turniej ringo dla pacjentów Z.O.L. Sześć drużyn walczyło, o jak najlepsze miejsca w klasyfikacji ogólniej, jednak miejsce pierwsze mogło przypaść tylko jednej drużynie. I tak miejsce pierwsze zajął oddział 16b, drugie miejsce oddział 17b i miejsce trzecie oddział 1 i 3 (jako jedna drużyna). Trzeba zaznaczyć, że w turnieju każdy oddział był wspierany przez swoją instruktorkę, które bardzo dzielnie i z pełnym poświęceniem walczyły o każdy punkt dla swojej drużyny.

   Jednak zmagania naszych podopiecznych, w zawodach sprawnościowych nie zakończyły się na jednym turnieju. Dzień później tj. 9 września odbył się otwarty turniej tenisa stołowego, w którym udział wzięli tym razem podopieczni z oddziałów przyjęciowych. Turniej rozegrano w dwóch kategoriach. Z pośród sześciu Pań biorących udział w rozgrywkach I miejsce zajęła Aleksandra S. z oddziału 19c, II miejsce Joanna P. z oddziału 5 – go i miejsce III Ewa C. z oddziału 18 – go. Wśród Panów, których do zawodów stawiło się ośmiu, I miejsce zajął Marek M. z oddziału 18 – go, II miejsce Krzysztof Ś. z oddziału 5 – go i III miejsce Piotr P. również z oddziału 5 –go. Na koniec zwycięzcy odebrali dyplomy wraz ze słodkimi nagrodami. Wszystkim zawodnikom dziękujemy za zaangażowanie i życzymy powodzenia w kolejnych turniejach.

   W naszych propozycjach na miesiące wrzesień i październik nie mogło zabraknąć zabaw tanecznych. Odbyło się ich cztery, przy tak zwanych „płytach” i jedna z orkiestrą, o której powiem nieco szerzej. Otóż, jak co roku obchodzony jest Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego, a co się z tym wiąże, to atrakcje dla naszych pacjentów. Jednym z takich miłych prezentów dla naszych podopiecznych była wspomniana właśnie zabawa. Już nie pierwszy raz gościliśmy u siebie Pana Rysia, który potrafi poderwać do tańca nie jednego z nas. A i stoły nie świeciły pustkami, gdyż na naszych podopiecznych czekała kawa, herbata oraz słodki poczęstunek w postaci pysznych ciastek i napojów. Ponad 120 osób bawiło się w Klubie Chorych, a po wyrazach twarzy naszych podopiecznych, mogliśmy śmiało stwierdzić, że zabawa była przednia.

  Każdy miesiąc to także „wyprawa” na zakupy do Lidla oraz pobliskich sklepów, dlatego też nie mogło zabraknąć i tej przyjemności. Bo któż nie lubi robić zakupów, chyba każdy. Tak więc z pełnymi torbami, zmęczeni, ale zadowoleni wróciliśmy, by pokazać innym, co tym razem udało się nam „dostać po promocji”. Nie zapomnieliśmy również o zaprzyjaźnionym Milennium, gdzie w miły towarzystwie, podczas pogawędek delektowaliśmy się tamtejszym specjałami.

 Na koniec pozostało mi tylko zrelacjonować obchody Światowego Dnia Zdrowia Psychicznego. W tym roku na obchodach Światowego Dnia Zdrowia Psychicznego spotkaliśmy się, z naszymi podopiecznymi tydzień wcześniej. Światowa Organizacja Zdrowia zaproponowała temat przewodni pod hasłem: „Niech osiągnięcia zdrowia psychicznego ma ogólnoświatowe pierwszeństwo i będzie przedmiotem międzynarodowego zainteresowania”. Tego dnia tradycji stało się zadość, gdyż ten uroczysty dzień poświęcony naszym podopiecznym, rozpoczęliśmy od Mszy Świętej, w której pacjenci naszego szpitala wzięli aktywny udział. Po Mszy Św. wspólnie udaliśmy się do sali kinowej na koncert zespołu „Wspaniali”. Mieszkańcy zaprzyjaźnionego z nami Domu Pomocy Społecznej w Jasieńcu dali cudowny koncert, podczas którego wszyscy uczestnicy kołysali się w takt muzyki, wspólnie śpiewali i bili zasłużone brawa. Nie zbrakło bisu, co może świadczyć jedynie o tym, że koncert należy zaliczyć do udanych. A po obiedzie odbyła się zabawa taneczna z orkiestrą, o której pisałam powyżej.
                                                      Monika Czerniecka

PARADISUS SANCTAE MARIAE – RAJ MATKI BOŻEJ,
czyli pielgrzymka do Sanktuarium w Paradyżu.
      
   Na ten dzień (24 września) wszyscy podopieczni naszego Szpitala czekali zniecierpliwieni, bo przecież nie co dzień, zdarza się przekroczyć „paradyską furtę”. Dzięki uprzejmości księdza Andrzeja oraz tamtejszych kleryków mogliśmy zwiedzić klasztor. A tam piękne ogrody, cudowny ołtarz, sale wykładowe i wiele ciekawostek opowiedzianych przez diakona Aleksandra. Warto również wspomnieć o mieszczącym się tam Kościele Najświętszej Marii Panny i Świętego Marcina, który zrobił na nas ogromne wrażenie. Znajduje się tam między innymi „wieczna lampa” będąca wspaniałym dziełem snycerskim, organy, a także godło Stanisława Augusta Poniatowskiego z rodowym herbem, które zachowało się na chórze. Wspomnieć trzeba, iż w Pacysterskim zespole klasztornym odbywają się festiwale muzyczne znane jako „Muzyka w Raju”, na których goszczą światowej sławy artyści.. Na koniec naszej wizyty zostaliśmy ugoszczeni słodkim ciastem (wyrób własny), pyszną kawą i herbatą. Pełni wrażeń ruszyliśmy dalej. Drugim, a zarazem ostatnim punktem naszej wycieczki było zwiedzanie Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. Po obejrzeniu fortyfikacji, zwiedzeniu muzeum przysiadaliśmy w pobliskiej kantynie, by zaspokoić nasze pragnienie pyszną herbatą, a niektórzy z nas skusili się na serwowane tam jedzenie. Zadowoleni, z uśmiechem na twarzy wróciliśmy, by podzielić się wrażeniami, z tymi, którzy pojechać z nami nie mogli.
                                                     Monika Czerniecka

JESIENNY PIKNIK INTEGRACYJNY

   W dniu 14 października 8 osobowa grupa pacjentów z oddziału XIII skorzystała z zaproszenia Domu Pomocy Społecznej w Jasieńcu.
                     
 Dzień rozpoczęliśmy uroczystą Mszą Św., którą odprawił proboszcz Trzciela. Zaraz po Mszy pani Dyrektor DPS – u zaprosiła do wspólnej zabawy na świeżym powietrzu, a oprawę muzyczna zapewnił pan Mirosław Prokopiec. W ramach pikniku odbyło się wiele zabaw ruchowych i konkursów, które cieszyły się dużym zainteresowaniem zarówno ze strony gospodarzy, jak i naszych podopiecznych, a zwycięzcy otrzymali słodkie upominki. Podczas imprezy mogliśmy również skosztować swojskiego bigosu i pysznych kiełbasek z grilla, do których ustawiła się długa kolejka.
 Wyjazd do Jasieńca możemy zaliczyć do udanych. Pogoda „zgodna z zamówieniem” dopisała nam i mogliśmy spędzić wspaniały dzień, w jak zawsze gościnnym Jasieńcu. Warto podkreślić, że panowała przede wszystkim miła atmosfera i dobra zabawa, która na długo pozostanie w naszej pamięci. Na koniec uczestnicy podziękowali pani Dyrektor za mile spędzony czas, po czym zadowoleni zrelaksowani i w doskonałych humorach wróciliśmy do naszego szpitala.
Instruktor
                                                           Mirosława Stepczyńska

Pisząc ostatni raz w tym roku, postanowiliśmy przybliżyć, jak co miesiąc, to wszystko, co działo się w ostatnim czasie w Klubie Chorego oraz krótko podsumować mijający rok. Ale zacznijmy od początku.

   Miesiąc, listopad i grudzień upłynęły nam w duchu sportowej rywalizacji, podczas zorganizowanych turniejów sportowych. 24 oraz 25 listopada odbyły się zabawy rzutowo – zręcznościowe dla oddziałów opiekuńczych, jak i przyjęciowych. Wszyscy nasi podopieczni spisali się na medal, a konkurencja była bardzo silna. Jednak w rezultacie wśród oddziałów opiekuńczo – leczniczych najlepsze okazały się: na miejscu pierwszym oddział 13, na drugim 17a, zaś na miejscu trzecim 17b. Na oddziałach przyjęciowych wyniki wyglądały następująco: I miejsce oddział 19c, II miejsce oddział 20 – ty, III miejsce oddział 5 – ty. Kolejne turnieje sportowe znalazły się pod datami 8 i 9 grudzień, i tym razem dotyczyły gry w ringo. Myślę, że miło zaskoczyliśmy naszych podopiecznych, którzy zajęli pierwsze miejsca, gdyż czekały na nich puchary. I tym razem szczęście uśmiechnęło się do naszych podopiecznych z oddziału 2 – go oraz 16b.

 Warcaby i chińczyk to następne w kolejności turnieje. Jak się okazało cieszące się dużym zainteresowaniem. Pojedynek okazał się zacięty, jednak zwycięzca mógł być tylko jeden. Warto zaznaczyć, iż turniej warcabowy był turniejem otwartym, dlatego też wśród zawodników znaleźli się reprezentanci z Domu Pomocy Społecznej w Jasieńcu, pacjenci oddziałów przyjęciowych oraz opiekuńczo - leczniczych. Miejsce pierwsze w tej konkurencji zajął Szczepan z DPS Jasieniec. Natomiast turniej w chińczyka adresowana była wyłącznie do podopiecznych oddziałów opiekuńczo – leczniczych, gdzie I miejsce zajęła Barbara z oddziału 17a. Wszystkim gorąco gratulujemy i życzymy powodzenia w kolejnych rozgrywkach.

 Następnym punktem na naszej liście są zabawy taneczne w Klubie. Było ich kilka, ale najważniejsza z nich to ta andrzejkowa. Mimo, iż odbyła się bez orkiestry była naprawdę udana. Tradycyjnie lano wosk, losowano imiona ukochanego lub ukochanej, wróżono z kubeczków i układano buty, by sprawdzić czyj stan cywilny ulegnie zmianie. Do tego wszystkiego świetna muzyka i humory naszych podopiecznych dały obraz świetnej zabawy. Inną rozrywką zaproponowaną przez nasz dział było znane już wszystkim karaoke. Repertuar tym razem nowy, jednak wszyscy nasi podopieczni poradzili sobie doskonale, gdyż piosenki w dużej mierze pochodziły z lat ich młodości.

 Ostatni punkt to wycieczka do Drezdenka i Gościmia, zorganizowana dla oddziałów przyjęciowych. Zwiedziliśmy Ośrodek w Gościmiu, Muzeum Puszczy Noteckiej, upiekliśmy na ognisku kiełbaski i pełni wrażeń, nieco zmęczeni, wróciliśmy do szpitala.

 A teraz czas podsumować rok 2008. Zacznijmy, więc od początku. W mijającym roku Dział Rehabilitacji zorganizował 18 zabaw tanecznych, w tym kilka z orkiestrą. Odbyło się 17 spotkań na sali sportowej, a zawierają się w tym różnego rodzaju turnieje (tenis stołowy, bilard, ringo, różnego rodzaju zabawy zręcznościowe i rzutowe itp.). Sala Klubu Chorych gościła również naszych podopiecznych podczas seansów filmowych (4 razy), karaoke (5 razy), quizów (2 razy) oraz podczas gier, takich jak chińczyk, czy warcaby (4 razy). Nasze propozycje „wychodziły” również poza mury naszego szpitala, a mianowicie odbyło się 8 wycieczek, w tym jedna nad morze oraz 10 wyjazdów do miasta na zakupy. Na koniec wspomnijmy jeszcze o integracyjnych piknikach, powitaniu wiosny, obchodach Światowego Dnia Chorego oraz Zdrowia Psychicznego, koncertach muzycznych itd.

 Mamy nadzieję, iż sprostaliśmy zadaniu przygotowując bogaty wachlarz imprez i spotkań. Obiecujemy, że przyszły rok będzie również „wypełniony po brzegi”, a wszystko to z myślą o naszych podopiecznych.

          Korzystając z okazji chcielibyśmy złożyć najserdeczniejsze życzenia wszystkim, z którymi mieliśmy przyjemność spotykać się w przeciągu ostatnich 12 miesięcy na naszych imprezach – dużo szczęścia w nadchodzącym 2009 roku!
                                                                     Monika Czerniecka

"GORĄCA LINIA"

 Spotkanie opłatkowe 2008 jest jak „gorąca linia" dwóch uczestników - człowieka uzależnionego i Siły Wyższej. Nigdy nie jest przerywana, ale grudniowe spotkanie jest czasem ich szczególnego dialogu.
Albo inaczej - szansy na ów dialog.
 Włączam się w „gorącą linię". Podkradam myśli, dotykam słów, obcuję z uczuciami, pochylam się nad przeżyciami, w których tyle słabości... może takich jak moje...
 Czy jestem intruzem, obserwatorem z dystansem chłodno oceniającym szczególne spotkanie?
 Wiem, że nie.
 Gdzieś w głębi rodzi się uśmiech, przeświadczenie, że jesteśmy tacy sami. Zarażeni tą samą chorobą, której na imię "słabość". Jesteśmy tacy sami.
 I to w mityngowym geście podania sobie dłoni kryje się nasza siła. Ten gest to szczególna "gorąca linia". Splatają się w nim słabości, siły, zasoby tkwiące w każdym z nas.
 W moich życzeniach opłatkowych mówię: "Twoja historia może stać się moją historią. Twój ból może stać się moim bólem. Twoje łzy mogę poczuć na swoich policzkach."
 Być może dzisiaj ja przetrę Twoje zmęczone oczy... być może kiedyś przetrze mi moje inny człowiek.
 AA to szczególny dar, „gorąca linia", w której, jak w słuchawce, słychać liczne głosy. Wzburzone uczuciami, refleksyjne i pełne zadumy, wystrzelone prosto z serca, fałszywe i „nadymane” zbyt wielkim „Ja", kojące i radosne, okaleczone i kąsające...
 „Gorącą linię" warto doświadczyć. Zapomnieć o pozycji, stanowisku, wieku, o bogactwie wiedzy. Warto przyjść się „podłączyć". Bo jesteśmy tacy sami...
 Przytoczę bliski mi tekst, pochodzący z mojej osobistej „gorącej linii”. To świetna refleksja dla Wszystkich, którzy interesują się jeszcze innym Człowiekiem...

Nie interesuje mnie, czym się trudnisz.
Chcę wiedzieć nad czym bolejesz
i czy śmiesz marzyć
o spotkaniu
z tym, za czym tęskni Twoje serce.

Nie interesuje mnie, ile masz lat.
Chcę wiedzieć, czy gotów jesteś wyjść na głupca
dla miłości,
dla marzeń,
dla przygody, jaką jest życie.

Nie interesuje mnie, jakie planety zrównują się z twoim księżycem.
Chcę wiedzieć, czy dotknąłeś środka
własnego smutku;
czy zdradzony otwarłeś się,
czy skurczyłeś się i zamknąłeś w sobie
ze strachu przed dalszym cierpieniem.

Chcę wiedzieć, czy potrafisz siedzieć z bólem, moim lub Twoim,
nie próbując go ukryć, stłumić lub uleczyć.
Pragnę wiedzieć, czy możesz współistnieć z radością, moją lub swoją;
czy umiesz zapamiętać się w tańcu
i pozwolić, by ekstaza wypełniła cię
po czubki palców dłoni i stóp,
nie każąc zachowywać ostrożności,
myśleć realistycznie
czy pamiętać o ograniczeniach kondycji ludzkiej.

Nie interesuje mnie, czy opowiadasz mi prawdziwą historię.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz rozczarowywać innych,
aby pozostać wiernym sobie;
czy umiałbyś znieść oskarżenie
o zdradę i nie zdradzić własnej duszy.

Chcę wiedzieć, czy potrafisz zaufać,
a zatem i być godnym zaufania.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz dostrzec piękno,
nawet gdy nie co dzień jest ładna pogoda,
i czy umiesz wywodzić swoje życie z obecności
Boga.

Chcę wiedzieć, czy potrafisz
żyć z porażką, nie tylko swoją,
stanąć nad brzegiem jeziora
i do srebrnego księżyca krzyczeć: "Tak!"

Nie interesuje mnie, gdzie mieszkasz
i ile masz pieniędzy.
Chcę wiedzieć, czy umiesz wstać po nocy żalu i rozpaczy,
wyczerpany, zbity jak pies,
i robić, co trzeba, dla swoich dzieci.

Chcę wiedzieć, czy staniesz ze mną
w środku ognia i nic cofniesz się.
Nie interesuje mnie, gdzie, jakie i u kogo pobierałeś nauki.
Chcę wiedzieć, co Cię podtrzymuje od wewnątrz,
gdy wszystko inne odpada.

Chcę wiedzieć, czy umiesz być sam ze sobą;
i czy naprawdę lubisz tego,
z którym przestajesz w chwilach pustki.

Marta Minta

 Tradycją już stało się organizowanie mitingów „opłatkowych” przez personel i pacjentów Całodobowego Oddziału Leczenia Uzależnień nr 7.

 W tym roku uroczysty taki miting odbył się 10 grudnia w Klubie Chorych. Mitingi otwarte odbywają się w każdą drugą środę miesiąca, ale właśnie ten jest szczególny i wyjątkowy. Uczestniczą w nim osoby uzależnione, ich rodziny, sympatycy, zaproszeni goście oraz pacjenci i personel oddziału siódmego. W tym roku też tak było. Rozpoczął się o godz. 10:00 Mszą Świętą w obrzyckim kościele, potem wszyscy uczestnicy zebrali się w Klubie, aby razem przeżywać to spotkanie. Wśród zaproszonych gości nie zabrakło proboszcza parafii ks. Andrzeja Kugielskiego, gminnego pełnomocnika ds. alkoholizmu Macieja Kubowicza. Gościł u nas także diecezjalny duszpasterz apostolstwa trzeźwości ks. kanonik Henryk Grządko oraz radna Gminy Międzyrzecz Hanna Augustyniak. Doliczyłam się prawie 250 osób, którzy przyjechali do nas z różnych stron Polski. Wśród nich większość stanowili trzeźwi absolwenci oddziału nr 7. Po pięknym pouczającym i poruszającym serca i umysły wykładzie pani kierownik Zofii Klimczuk dotyczącym między innymi Kroku XII, wszyscy składali sobie życzenia. Były to najczęściej życzenia zdrowia, trzeźwości, spokoju, radości i pogody ducha. Wszystkim towarzyszyły dobre nastroje, przy opłatku, wigilijnej świecy, błyszczących lampkach, znalazł się czas także na refleksję i zadumę, na zastanowienie się, przemyślenie oraz rozmowę taką od serca. W drugiej części mitingu uczestnicy dzielili się swoimi radościami i smutkami. Wystąpienia były różne, ale niektóre naprawdę głęboko przemyślane, ludzie płakali ze wzruszenia, gdy mówili że choć „wódka” odebrała im wszystko, to terapia i wsparcie pozwala im odbudowywać krok po kroku swoje życie, relacje z ludźmi, aby móc znów w pełni uczestniczyć w życiu, aby cieszyć się nim, każdą chwilą. Oczywiście mówili o życiu bez alkoholu, które zmieniło się tysiąckrotnie odkąd przestali pić. I nie trzeba chyba dodawać, że jest to zmiana na lepsze. Miting zakończył się w późnych godzinach popołudniowych. Goście rozjechali się do domów, pacjenci i personel po wielkim sprzątaniu wrócili do oddziału. Musimy jednak pamiętać, że takie mitingi to nie tylko spotkania z ludźmi przy kawie czy herbacie, bo najważniejsze jest przeżywanie duchowe i wiara, którą z nich wynosimy. Niech słowa usłyszane i wypowiedziane na tym mitingu niosą nam przesłanie, mówiące że alkohol nie daje nam szczęścia, że nie musimy pić, aby dobrze się bawić, śmiać czy płakać, że nie musimy pić, aby zapomnieć, że nie musimy pić, aby się odprężyć albo zrelaksować. Te słowa kieruję do wszystkich, którzy będą chcieli to przeczytać i może wyciągnąć jakieś wnioski. Patrząc jednak na naszych absolwentów, trzeźwych, świetnie wyglądających, opowiadających o swoim "nowym" życiu z radością cieszę się także, że jednak warto pomagać ludziom, bo efekty są wielkie!

 W tym miejscu chcę podziękować całemu personelowi oddziału nr 7 za pomoc w zorganizowaniu spotkania opłatkowego, nie sposób wszystkich wymienić, ale szczególne podziękowania należą się Ewie i Januszowi. Dziękuję za pomoc wszystkim pacjentom naszego oddziału, którzy pomagali nam z wielkim zaangażowaniem, wnosząc także swój wkład w atmosferę panującą na mitingu. Pragnę jeszcze przypomnieć, że jesteśmy, będziemy i pomagać chcemy.
                                                   Beata Wagner

 Przez wiele miesięcy z wielką troską przyglądały się figurkom z szopki Bożonarodzeniowej Panie z pracowni terapii zajęciowej Pani Danuta Woźniak i Pani Małgorzata Ponulak. Podjęły się renowacji tych zapomnianych przez lata figurek, aby przywrócić w dużej mierze ich pierwotny obraz.
 W imieniu społeczności Wiernych naszej wspólnoty Obrzyckiej składam serdeczne podziękowanie Paniom z pracowni terapii zajęciowej za trud i pomoc w odnowieniu tych właśnie figurek, które powrócą do naszej świątyni i przypominać będą Cud Bożego Narodzenia.

                                                                  Ks. Andrzej Kugielski