Jak widać na fotografiach z tamtego okresu (Fot 1, 2, i 3) orkiestra była umundurowana. W owym czasie umundurowanie nie stanowiło większego problemu. Były to bowiem służbowe mundury przysługujące pielęgniarzom, zatem wystarczyło w takie same ubrać osoby nie będące pielęgniarzami i uszyć jeden mundur na miarę dla autora niniejszych wspomnień, który w tym czasie był jeszcze najniższy wzrostem w całym zespole. Z tego zadania bez zastrzeżeń wywiązał się szpitalny warsztat krawiecki z panem Edmundem Cenajkiem na czele.


FOT. NR 4

 Orkiestra, nawet złożona z najlepszych muzyków musi ćwiczyć, odbywać próby. Tym bardziej i tym więcej musi to robić zespół czysto amatorski, w części uczący się od podstaw. Potrzebna była zatem obrzyckiej orkiestrze sala prób. Pierwsza jaką pamiętam, przydzielona na dłuższy czas „sala” prób mieściła się w piwnicy budynku nr 28, wejście od strony oddziału 13-go. Co wyżsi musieli bardzo uważać aby nie zahaczyć głową o biegnące pod sufitem rury centralnego ogrzewania i ciepłej wody. Ćwiczenia nie kończyły się dla nas w sali prób. Z niejednego okna w Obrzycach, za wyjątkiem pory nocnej, często słyszało się ćwiczących trębaczy czy basistów.
 Zadaniem i jednym z podstawowych celów dla którego orkiestra została utworzona było uświetnianie uroczystości zakładowych z okazji świąt państwowych, obchodzonych w tym czasie z pompą rocznic bądź to wydarzeń historycznych, bądź to urodzin czy śmierci wodzów. Były to więc akademie, pochody i przemarsze. Zapraszano nas także na podobne imprezy na szczeblu miasta czy powiatu. Okazją do występów były też dożynki w gospodarstwie rolnym Szpitala i okolicznych wsiach. Od zarania swoich dziejów orkiestra uświetniała imprezy straży pożarnej i PCK oraz zaprezentowała się w kilku miejscowościach, między innymi w Pszczewie, Trzcielu, Bobowicku, Brójcach, czy Przytocznej. Jak odbywał się przejazd widać na jednym ze zdjęć (Fot 3). W następnych latach w ramach wojewódzkich przeglądów orkiestr dętych orkiestra „zaliczyła” też Sulęcin, Międzychód i Zielona Górę. Kilkakrotnie orkiestra wystąpiła na pasterkach w obu wówczas czynnych kościołach w Międzyrzeczu oraz w kościele szpitalnym w Obrzycach.


FOT. NR 5

 Pierwszy etap działalności orkiestry dętej w Obrzycach zakończył się w roku 1954, kiedy to pod koniec tego roku działalność ta została zawieszona. W roku 1953 z pracy w Szpitalu odszedł wicedyrektor Leon Mayer, człowiek, który nie tylko przyczynił się to utworzenia orkiestry, ale także opiekował się nią na co dzień, pomagał rozwiązać każdy jej problem, a z racji stanowiska mógł wiele, był także obecny na każdym jej występie niezależnie od miejsca gdzie ten występ się odbywał. To ten pan na zdjęciu nr 2 z lewej strony, w cywilu, w czapce i z wąsikiem – muchą. Powodem wobec którego skapitulowała orkiestra były problemy kadrowe. Kilku członków orkiestry zmieniło miejsce pracy i wyjechało poza Międzyrzecz do pracy w innych szpitalach. Tę stratę dałoby się może odrobić. Jednak pod nieobecność wpływowego opiekuna zaczęły się problemy stwarzane przez zwierzchnictwo personelu pielęgniarskiego związane ze zwalnianiem z dyżurów na próby orkiestry, rzekome niemożliwości takiego wyznaczenia dyżurów, aby na czas prób bądź występów nie przypadał czas pracy. W tej sytuacji trzeba było zaprzestać działalności. Przerwa przeciągnęła się do września 1957 roku.
 1 września 1957 r. funkcję kapelmistrza obrzyckiej orkiestry objął Lech Badziński – zawodowy podoficer, muzyk orkiestry wojskowej w Międzyrzeczu. Podjął on się właściwie utworzenia orkiestry od nowa opierając się na pozostałych w Obrzycach członkach poprzedniego zespołu oraz rozpoczynając szkolenie następnych. Miesiąc wcześniej pracę rozpoczął nowy dyrektor Szpitala lek. Kazimierz Borkowski. Wicedyrektorem d/s administracyjno-gospodarczych był wtedy Zdzisław Kurzawa, którego żona była referentem kulturalno – oświatowym. Dodając do tego znaczące poparcie Rady Zakładowej, można powiedzieć, że warunki funkcjonowania orkiestry były sprzyjające.
 Próby orkiestry odbywały się początkowo w Szkole Podstawowej, a następnie w dzisiejszej sali konferencyjnej w budynku administracji. Jako zaplecze służył prawy balkon sali kinowej. Po latach takich „udogodnień” przeniesiono orkiestrę do Klubu Chorych, do adaptowanego na ten cel mieszkania na poddaszu. Było to lokum w miarę dogodne, w którym orkiestra dotrwała do końca swego żywota.
 Nowy kapelmistrz okazał się człowiekiem zdolnym i energicznym. Szybko zdobył sobie autorytet i uznanie obrzyckiego środowiska. Jego działalność zaowocowała wkrótce ponownymi występami orkiestry. W razie potrzeby swoją pomoc ofiarowali koledzy kapelmistrza z orkiestry wojskowej, o ile dysponowali wolnym czasem. Do reanimowanej orkiestry powrócił także autor tych wspomnień, który 1 października 1957 r. rozpoczął pracę w Szpitalu. Tym razem jako klarnecista, a dzięki Lechowi wkrótce także opanowałem kolejny instrument – saksofon. W ślad za nowym kapelmistrzem do pracy w Obrzycach i do orkiestry ściągnął wkrótce Bolesław Perz – klarnecista i saksofonista. Najstarsze, jakie posiadam, zdjęcie z tamtego okresu pochodzi z 1959 r. (Fot. 6)


FOT. NR 6

L. Badziński to ten w wojskowym mundurze stojący między orkiestrantami. Od lewej w 1 rzędzie: J. Boche, W. Hombek, Fr. Stachowiak, Wł. Luc, Wł. Kozioł, w 2 rzędzie między innymi: Fr. Kosicki, A. Bałut, W. Więch i T. Kijak.
 Do orkiestry włączył się ponownie także Ludwik Kosicki, który pod nieobecność kapelmistrza prowadził orkiestrę (Fot. 7)


FOT. NR 7

„Nowa” orkiestra nie była jeszcze umundurowana. Nastąpiło to trochę później bo w 1961 r.
 Poprzednio wymieniłem niektóre z bieżących wydarzeń stanowiących okazję do udziału w nich orkiestry. Inną taką okazją były zawody sportowe, w tym organizowane przez Zw. Zaw. Prac. Sł. Zd. Spartakiady Pracowników Służby Zdrowia. Pierwsza taka impreza odbyła się na obiektach sportowych naszego szpitala we wrześniu 1960 r. Moment wejścia na stadion przedstawia kolejne zdjęcie (Fot. 8). Na czele kierownik ekipy gospodarzy mgr Józef Matysiak.


FOT. NR 8

 Latem tego samego roku orkiestra otrzymuje jednolite ubiory – popelinowe wojskowe wiatrówki, czarne spodnie i czarne berety. Prezentuje je następne zdjęcie (Fot. 10). Widnieje na nim szereg nowych twarzy, ale również weteran Stanisław Bałut. Mam nadzieję, że nie urażę nikogo jeśli nie wymienię wszystkich osób widniejących na tym i na kolejnych zdjęciach. Przerosłoby to skromne ramy naszego pisma. Wydaje mi się też, że zwłaszcza starsi czytelnicy zapamiętali ich tak samo dobrze jak ja, a może lepiej. Niemniej dwóch jeszcze wymienię: pierwszy z lewej w drugim rzędzie, jeszcze bez okularów i bez brody to Marian Kanonik, a siedzący poniżej po tej samej stronie młodzieniec to Roman Prokopiec.


FOT. NR 11

 Wspomniane wcześniej okazje do występów miały charakter z pewnością pogodny. Nie sposób jednak nie wspomnieć i o tych smutnych, o udziale orkiestry w pogrzebach. Tych było także niemało w ciągu wieloletniej działalności orkiestry. Zaprezentuję tylko jedno zdjęcie (Fot. 11) – orkiestra prowadzi kondukt pogrzebowy z Obrzyc na stary cmentarz komunalny w Międzyrzeczu. Na nowy dojeżdżać trzeba już było autobusem. Udział orkiestry w wychodzących z obrzyckiej kaplicy pogrzebach zmarłych pracowników bądź emerytów był niemalże regułą, chociażby odprowadzenie konduktu za bramę szpitalną.


FOT. NR 12

Był to okres kiedy do orkiestry garnęło się wielu młodych chłopców, z których wielu wyrosło na muzyków wysokiej klasy, a niektórzy uczynili z muzyki swój zawód.
 31 października 1970 r. z powodu przeniesienia służbowego z jednostki wojskowej w Międzyrzeczu do Ostrowa Wlkp. z obrzycką orkiestrą dętą rozstał się jej zasłużony kapelmistrz Lech Badziński. Na zakończenie poprowadził pożegnalny koncert orkiestry (Fot.14).

               
                     FOT. NR 14

 Orkiestrę po swoim poprzedniku przejął w listopadzie 1970 r. w pełnym składzie i dobrej obsadzie. (Fot. 15). Na wszelki wypadek przypomnę, że T. Majchrowski to ten pan po środku w 3-im rzędzie.
Tadeusz Majchrowski prowadził orkiestrę do marca 1973r.
 Po trwającym niespełna 4 miesiące wakacie, 2 lipca 1973 r. funkcję kapelmistrza obrzyckiej orkiestry dętej objął Kazimierz Porzycki, który już wcześniej był członkiem orkiestry. Tak jak i jego poprzednik grał na klarnecie i na saksofonie. Także i on wywodził się z szeregów muzyków wojskowych – w chwili objęcia orkiestry w Obrzycach był już na emeryturze. Z muzyką i wojskiem związany od wielu lat – elew orkiestry wojskowej przed wojną, uczestnik kampanii wrześniowej. Po wojnie przez 2 lata był członkiem orkiestry kolejowej w Zbąszynku, a do końca 1960 r. służył w jednostce wojskowej w Międzyrzeczu jako solista w orkiestrze i następnie jako zastępca kapelmistrza. Obrzycką orkiestrą dyrygował Kazimierz Porzycki do końca lutego 1980 r. Tak jak jego poprzednicy poniósł duże zasługi dla tej orkiestry. Wykształcił w Obrzycach kilku młodych muzyków, z których dwóch poszło w jego ślady i zostało zawodowymi muzykami w Wojsku Polskim. Choć nie trwało to zbyt długo, ale jako pierwszy wprowadził do orkiestry dziewczęta – grały na werblach, inne uczyły się gry na instrumentach dętych blaszanych. Sądzę, że dla wielu czytelników będzie zaskoczeniem gdy zdradzę, że na zdjęciu (Fot. 16) dostrzec mogą dwie spośród aktualnie pracujących w Szpitalu Pań. Żeby nie ułatwiać do końca odpowiedzi na pytanie podam tylko imiona – Barbara i Iwona, wówczas uczennice bodajże 7 klasy szkoły podstawowej. Gry na altach uczyły się bliźniaczki Barbara i Ewa.


FOT. NR 16

 Po odejściu Kazimierza Porzyckiego, pierwszego marca 1980 r. nieetatowym kapelmistrzem orkiestry został Ryszard Rybicki, będący już członkiem orkiestry, pracujący w Szpitalu od 22 stycznia 1973 r. Również i on wywodzi się z grona muzyków wojskowych – był elewem w orkiestrze międzyrzeckiego garnizonu, po służbie zasadniczej, przez kolejne 2 lata służył w niej nadterminowo. Ponieważ w obrzyckiej orkiestrze zatrudniony był tylko na części etatu, obowiązki dotyczące spraw organizacyjnych i gospodarczych orkiestry powierzono na podobnej zasadzie Franciszkowi Kosickiemu. Z uwagi na uszczuploną już wówczas obsadę orkiestry kapelmistrz prowadził zespół grając jednocześnie na instrumencie – trąbce. Stwierdzimy to spoglądając na zdjęcie (Fot. 17).


FOT. NR 17

FOT. NR 21

---

FOT. NR 22

---

 Współpraca jako taka ma to do siebie, że korzyści z niej płynące powinny być obustronne. Zdarzyło się więc i tak, że nasi pomogli wojskowym. Wprawdzie tylko raz, ale nie na siłę, jak obiecał to minister spraw wewnętrznych i administracji lekarzom, kilku naszych muzyków dobrowolnie poszło na 1 dzień w kamasze. Przywdziali wojskowe mundury i zastąpili chwilowo nieobecnych kolegów wojskowych. Przysięga odbyła się z pełnym ceremoniałem.
 Tym, którzy tego pamiętać nie mogą, powiedzieć chciałem jeszcze i to, że z orkiestrą obrzycką związani byli bardzo ściśle między innymi: jeden z międzyrzeckich „melomanów”, chociaż zamieszkały w Obrzycach – Edward Środa, znany mieszkańcom Obrzyc obecny organista – Waldemar Nowak, właściciel międzyrzeckiej „Tequili” - Waldemar Dudziński, ostatni nadworny fotograf orkiestry ś.p. Jerzy Drwęski, czy muzykujący wśród górników byłej kopalni „Wawel” Jurek Kosicki s. Franciszka oraz wielu, wielu innych spośród więcej jak osiemdziesięciu nazwisk, które sobie przypominam, a że pamięć jest zawodna – było ich chyba więcej.


FOT. NR 23