W trudnych godzinach
            Dniach
            Tygodniach
            Nie zostawi nas
            Ta jedyna
            Którą kochamy
            Bo ona potrafi wszystko
            Nie ważne
            Jak i gdzie
            ********************************

ZANIM WSTANIESZ - POMYŚL

Gdy otworzysz oczy
Zanim staniesz na równe nogi
Poleź jeszcze przez chwilę
I zastanów się nad tym co dziś na Ciebie czeka

Pomyśl dokładnie
Jeszcze zanim wstaniesz
Kogo obdarzysz dobrym słowem
Komu powiesz „Kocham"

Zanim otworzysz oczy
Stwórz na jawie swój wymarzony dzień
Wieczorny spacer
Kolacja przy świecach

Poleż jeszcze przez chwilę
Pomyśl z kim się dzisiaj spotkasz
Pomyśl czy ważne są kłótnie
Czy nie warto wybaczyć

Zanim zrobisz to wszystko
Pomyśl jeszcze o dobrych ludziach
Pomyśl o rodzinie
Zadzwoń do tych którymi straciłaś kontakt

WIERSZE Z HUMOREM
   Zapytałam Władzia, jak to jest z tym pisaniem. Odpowiedź była szybka. „Lubię pisać wiersze radosne, optymistyczne, opisujące codzienne funkcjonowanie w tutejszym szpitalu. To dodaje mi siły, bo przecież przebywanie tutaj nie musi dostarczać wyłącznie smutnych emocji. Owszem zdarzają się też pesymistyczne wiersze, ale przecież każdy z nas może mieć gorszy dzień”. Tak więc trzymając się optymizmu, który gości w sercu p. Władka przedstawiamy poniżej wiersze jego twórczości. A ja od siebie dziękuję, że nasz podopieczny chciał podzielić się ze mną, no i oczywiście z Państwem, swoimi przemyśleniami (wierszami).
                                                                                        Monika

Nikt w okolicy nie wie
Że byliśmy w Pszczewie
Jechaliśmy autobusem PKS
Objechaliśmy całą wieś
Byliśmy w domu szewca
I grzeczny był Pan Kierowca
Pojechaliśmy nad jezioro
I było nas czterdzieścioro
Żeby nie było nam smutno
Grało nam radio i rozpalono ognisko
Jedliśmy kiełbasę na gorąco
Ptaszki nam śpiewały i było nam kojąco
Zaświeciło nam słońce
I chodziliśmy po molo po łące
Trudno nam było wracać do domu
I nie mówiliśmy nic nikomu.

******************************
W sumie od poniedziałku do piątku
Pragnę słyszeć o nowym porządku
Gdy wstaję wcześnie rano
To boli mnie kolano
Idę na śniadanie
Smakuje mi niesłychanie
Przed śniadaniem się umyję
To trwa tylko chwilę
Po śniadaniu idziemy na gimnastykę
To trwa tylko chwilę

*****************************
Chyba jest tak w całym kraju
Że gorąco jest w maju
Chodzimy do Klubu kilka razy w tygodniu
Pijemy tam kawę i herbatę
I też na zabawie
Także na wykłady
Pani Monika ma z nami wykłady
Pokazuje nam różne sztuczki
Kto jej słucha nigdy nie jest smutny
Aż łza się w oku kreci
Bo wyglądamy jak dzieci.

Międzychód, sierpnia 2008r.
   Pozdrawiam serdecznie cały zespół redakcyjny. Dziękuję za przekazane gazetki, za emaile. Miło mi, że jestem w Waszej pamięci.
   To bardzo wiele dla mnie znaczy:) Wsparcie daje mi siłę. Przesyłam kilka moich ostatnich wierszy, które powstają spontanicznie, każdego dnia, na mojej zielonej górce, miejscu, w które udaje się z moim psem, z miejsca, z którego bardzo dużo widzę, słyszę i czuję.
Taka moja mała przystań wśród zieleni, gdzie mogę pomedytować. :)
Kasia K.

Kropelki deszczu na pajęczynie
tworzą przecudną pereł krainę.
I choć poranek pochmurny, dżdżysty
one się mienią blaskiem srebrzystym.

Każda jest inna i wyjątkowa,
żadna przed światem tym się nie chowa.
Każda spogląda swym oczkiem małym,
pragnie by objąć ją sercem całym.

Weź więc te perły,
w sercu je umieść
i pieść je sercem jak tylko umiesz.
**********************************

Dwa gołębie na niebie poleciały do Ciebie.
Nade mną krążyły, wspomnienie pozostawiły.
Spójrz na niebo, przed siebie, może są już u ciebie?
******************************************

Zapytał księżyc słońce:
Czy wiesz jakie jesteś błyszczące?
A ono odpowiedziało,
że blaskiem swym się stawało.

Kiedy rankiem  słońce wstał
już księżyca nie spotkało.
Nie zobaczył tego blasku,
które miało o poranku.

Więc szczególne chwile chwytaj.
Doznaj w życiu pięknych pytań.
*****************************

Widziałam białego motyla
jak skrzydła subtelnie rozchylał.
Lekkością swoją mnie wzruszył.
Lotem me serce poruszył...:)
*****************************

Widzę za oknem zielone liście.
Jeszcze chwila będą złociste.
Potoczą się drogą kasztany.
W jesiennym parku znów się spotkamy.
Teraz uchwyćmy tą zieleń w dłonie
i zatrzymajmy ją całą w sobie.
*****************************

Przyfrunął motyl nad piękną łąkę
spotkał tam małą radosną biedronkę.
co kropek kilka na sobie miała
i swym urokiem świat zadziwiała.
Skąd tyle wdzięku jest w tobie miła
i skąd jest w tobie tak wielka siła,
że świat zadziwiasz swoim urokiem,
że podziwiają cię ludzie okiem?

Biedronka na to odpowiedziała:
serce mam wielkie choć jestem mała.
******************************

Kukułka rankiem mnie zbudziła.
Jezioro o świcie mgła spowiła.
We mgle łódź z rybakami płynęła.
Ptaki witały dzień.

Trawa o świcie rosę mi dała.
Stopom chłód
a sercu westchnienie darował.
Chmury pomarańczowo różowe
wróżą dobrą pogodę.

To będzie piękny dzień!
***************************

Kolejnych kilka moich przemyśleń...

Przeróżne losy ludzkie bywają.
Przedziwnie drogi się przeplatają.
Nie wiem czy jestem dalej czy bliżej od Ciebie.
Wiem jednak żeś jest w wielkiej potrzebie.
Może ta ciemność jest tak ogromna,
może też myślisz , że już dozgonna.
Może nie widzisz słońca na niebie,
może nie świeci księżyc dla Ciebie.
Może tez kwiaty już nie zakwitły,
może nie czujesz mocy modlitwy.
Lecz proszę posłuchaj... uwierz mi proszę,
ja tez przeróżne losy swe niosę.
Chcę Ci powiedzieć,
że słońce na niebie wędruje o świcie także dla Ciebie,
że księżyc nocą smutną i ciemną nie pozostawia Cię bezimienną,
że kwiaty kwitną także dla Ciebie,
że masz Anioła swojego w Niebie,
który na skrzydłach swoich Cię niesie,
który przynosi Ci złotą jesień
i w pięknych liściach, barwach jesieni
smutek Twój w radość piękna przemieni.
**********************************

Rosą o świecie pięknie skropiona
stoi pod drzewkiem ławeczka zielona.
Kropelki wody w słońcu się mienią
oddając blask swój moim marzeniom.
I rzec by można że na ławeczce
marzeń tysiące, tyle kropeczek.
Gdyby z kropelek tysiąca wielu
korale upleść z ogromną nadzieją.
Blaskiem korali świat rozpromienić,
nadzieją swoją serca przemienić.
Albo się schować w kropelce małej
i być perełką nadziei całej.
*****************************

A dzisiaj poranek słoneczny:)
Na niebie baranki małe.
Samolot ślad pozostawił.
Baranki małe rozstawił.
Ciekawe dokąd poleciał?
Może poszukać nam szczęścia?
*****************************

Jesień już blisko.
Chłodem już wieje.
Rozpalam w sobie cichą nadzieję,
że w barwach swoich nas ubogaci,
że w burzy czasem nas nie zatraci,
że deszczu swego nam trochę doda,
może też tęczy przed nami nie schowa
i poskaczemy w tęczy kolorach
i barwne życie nam tęcza przywoła.
Będziemy tańczyć po nieba błękicie
i ubogacać tęczą swe życie,
bo każdy kolor, każdy z osobna,
to jest przedziwna CUDOWNA DROGA...

Pozdrawiam Kasia